انتقاد جدی از فیلم صیاد

“سید” در واقع ناخواسته به ویژگی ها و ویژگی های بنی صدر است ، به جای اینکه شخصیت خاصی مانند “شهید علی سید شیدرازی” را به مخاطبان جوان تر در سینما ارائه دهد و آن را به “نام ویژه” در ذهنیت این طرفداران تبدیل کند.

“سید” سومین فیلم سینمایی “Javad Afsar” پس از “Fall For Flight” و “Cottage” است که در صورت بدتر بودن از دو مورد قبلی ، به هیچ وجه بهتر است. در حقیقت ، افشا در دومین پروژه بلندپروازانه خود پس از رسیدن سریال پر هزینه کیمیا به بخش هایی از فرمانده نیروی زمین ارتش رسید ، اما نتیجه این است که این فیلم هنوز “کار” نشده است و برنامه های قطع و تلویزیونی باقی مانده است.

ما قرار است کارگردان باشیم که هنگام تماشای شکارچی و احساسات مثبت ما نسبت به او ، درک دقیق تری از این قهرمان داشته باشیم تا تیم تولیدی در این فیلم از ساختار خوب آن مطلع شود ، اما وقتی از فیلم وارد جهان می شویم!

ماهیگیر ، که هنوز یک فیلم و یک پروژه می سازد ، یک سریال در رهبران دفاع مقدس است ، نه تنها مانند اکثر آنها ، بلکه اساساً “شناخت موضوع” به “مسئله اساسی” تبدیل نمی شود و فیلم دائماً بسیاری از افراد و موضوعات را می چرخاند و بدون آنکه آن را به طرفداران خود بیاورد. ما درگیری بین سید شیرازی و بنی صدر و همراهانش خواهیم دید تا درک دقیق تری از داستان بدست آوریم.

اما کارگردان با کامل نابللی ، زاویه دوربین را به بنی صدر سوق می دهد و بیش از سید شیرازی دارد و حتی ظاهری دلسوزتر دارد! به همین دلیل ، این فیلم مطالب مورد نیاز برای بیان تفسیرهای به موقع و قرار دادن اقدامات و تصمیمات سیاسی رئیس جمهور برکنار شده را در تعادل امروز ارائه می دهد.

این تنها نقص اصلی ماهیگیر نیست ، البته ، و ما ، به عنوان مخاطب سینما ، نمی فهمیم که چرا او در عملیات های مختلف و دفاع از ارتش و همچنین ایده او در مورد ایمنی ارتش و ارتش در میدان نبرد شرکت می کند. این دقیقاً همان نکته ای بود که فیلمنامه نویس باید قبل از هر چیز فکر می کرد و انگیزه های داخلی و بیرونی وجود را در همه چیز در جنگ نشان می داد ، به طوری که بیننده به درستی از اقدامات خود ، تکرار شکارچی ، به همراه تمام ویژگی های مثبت و ضعف فیلم ، کاملاً ضعف در فیلم آگاه بود ، و در طول شخصیت اوضاع و احوال ، این همه چیز را تکرار می کند ، اما این مطالعه است که این مطالعه را تکرار می کند.

تعدد ویژگی هایی که عروسک ها را در منطق قاب ایجاد می کنند چیز دیگری است که امکان دستیابی به شخصیت سینمایی را فراهم نمی کند. در حقیقت ، بیننده نمی تواند با جنبه های سینمایی شخصیت ماهیگیر ارتباط برقرار کند و برای اینکه در راه داستان باشد ، سوراخ های عمیق عمیق و با نقص از طریق فرضیات وی ارسال می شود.

البته این تنها جنبه منفی این روش روایت نیست و لازم به ذکر است که کارگردان عجله دارد تا توجه مخاطبان را از یک اصل به خطوط جانبی جلب کند و آن را به یک جهش ذهنی تبدیل کند. حاشیه چیزی غیر از برخورد با رهبران ارتش و ارتش در چادر رهبری و شوخی سطحی به نام عملیات های مختلف ، با اشاره به موضوع ایران و ساخت و ساز دیگری علیه زبان عربی نیست.

این فیلم همچنان راهی برای ارائه توضیحات زمانی و آناکنیستی ارائه می دهد و شاهدان را تا به امروز به ارمغان می آورد ، امکانات آن اکنون تلاش می کند و آن را به موضوعی از تفسیرهای مدرن از دفاع مقدس تبدیل می کند.

حضور “مارس بنی آدم” به عنوان همسر شهید ، علی رغم ازدواجش در واقعیت بیرونی با علی سارابی ، نمی فهمد و ما نمی فهمیم که منطق سینمایی شهید همسرش ، سیارازی چیست. فیلم رهبران می توانست منطق استفاده از صدای مارس بنی آدام کاراوی و عکس هایی از دیدگاه همسر شهید کاراوی را توجیه کند ، اما حتی در آزادی ظاهر نمی شد تا کار نتواند حفظ شود. در حقیقت ، کارگردانی که مطابق با تابلوهای تبلیغاتی تبلیغاتی فیلم خود در سراسر شهر است ، از شهید سیاد سیرازی به عنوان “مک گافین” توسط افراد مشکل ساز مانند بنی صدر و انجمن های او استفاده کرده است که به روش خودش جالب است.